Nork esango zuen, nik ez
behintzat, 2011 urtean lehenengoz Hiru Handiak entzun/pentsatu nuenetik (Goretiri
eta Iboneri, euren laguntza eta aholkuegaitik, mila esker!!) 2016an UTMB lako
lasterketa batera joan eta amaituko nuenik. Bidaia luze ta gogorra baña aldi
berean edarra eta aberasgarria.
Azken urte hauetan zehar
bizitakoa abentura/bidaia Trail luze bat izan da: hainbat kilometro, litro
izerdi, sufrimendu momentu, logure mordoxka pasa, lesioak, hotza, lokatsa,
euria, tximistak, golpeak,...orokorrean sufrimendu momentu dexente baña beti
ere momentu hoien truke jasotakoak erraz gainditzen ditu alde negatibo guzti
hoiek: leku berriak ezagutu, momentu ahaztezinak bizi, argazki eta bideo
mordoxka oroitzapen bezala, aurrez eziñezkoak ziren helburuak lortzeak sortzen
duen sentsasio erakargarri hori bizi, irrifarreak, tertuliak, hamaiketakoak,
bazkariak, entrenoetako giro paregabea, pikeak, ..eta noski, momentu guzti
honei esker norbere burua hobeto ezagute eta poltsikoratzen diren lagun berri
guztiak!!.
Horren islada argi transmititzen
dute astean zehar eta asteburutan zehar ibiltzen garen guztion motibazio,
ilusio eta bizitzeko gogoek. Zaila den arren, aurretik esandakoa, hobby hontan
gabiltzan eta oraindik ez dabilen jendearentzat ikusgai jartzen saiatzen da
Kalamua Korrikalari taldea hurrengo web orrialdean : http://blog.kalamuakorrikalariak.org/.
Nire urte hontako esperiantzia ere hemen utziko det.
2016
Después de habernos
propuesto acumular los puntos necesarios para la UTMB 2016 durante el 2015 y
haberlo logrado, no sin poco esfuerzo (como está publicado en el blog), estábamos
ansiosos de que se publicase el resultado del sorteo el 13 de enero de 2016 a
las 10:00 (hora de Paris). Les costó publicar un poco los resultados o tal vez,
se me hizo eterno a mí, pero al fin!!! Los resultados están publicados y vamos
allaaaaa....la lista de inscritos era interminable y me costó lo mío buscar mi
nombre...me acerco....sí, sí, sí, sí,....seguro?? ...cierro los ojos y miro
otra vez, sí, sí, sí, sí, sí, sí, sí, ,.......... UTMB 2016 ME ESPERA!!!!!
La parte negativa de este
sorteo es que Remerua no fue tan afortunado....esto sí me jodió porque después
de haber estado todo el 2015 corriendo juntos no podíamos ir junto a Chamonix a
disfrutar del Mont-Blanc y su entorno. Tendrá que ser en otra ocasión. Aún así,
seguro que durante el año vamos a coincidir en los entrenos y otras carreras.
AUTO-ZORIONAK!!!! ALE ALE
ALE...... UTMBko irteeran egoteko aukera daukat!!! a zer poza eta aldi berean
presio edo urduritasuna tripetan....ez bait dut inoiz ain distantzia luzerik
egin. Honenbestez, 2016ko helburu nagusia garbi dago, UTMB 2016 bukatzea.
Orain, nolako entrenoak egitea pentsatu, planifikatu eta guzti hontarako
denbora aurkitu (punturik zailena).
Orainarte pillatutako
ezperientziarekin + ezagutzen dudan jendeari galdezka 3-4 bat astetan ibili
ondoren + libururen bat edo beste (Octavio Perez adibidez) irakurri ondoren
....Datuak pillatu, aztertu eta ondorioak:
·
Astean zehar: 2 egun rodillo + core
ariketak, egun bat asfalto bixi bixi eta beste egun bat triangularrak.
·
Asteburutan: mendi irteera bat eta
rodillo + core ariketak (gosaldu gabe batzutan)
·
Asteburutako entenamenduak: hasiera
baten laburrak eta ritmo bixikoak (nire limiteen barruan) izango dira, gehinez
maratoiak, Ekain ingururarte. Hemendik aurrera, azken hillabeteetan, irteerak
luzatu eta erritmoa bajatuko dugu.
Orain bigarren atala,
zailena, familiarekin konpaginatzeko ordutegia finkatzea:
·
Astean zehar: Gaueko 21:00 edo 22:00
tatik aurrera.
·
Asteburutan: Mendi irteerak goizeko
4, 5 edo 6tan eta rodilloa 7rak edo 8rak.
Este es el tipo de
entreno teórico pero como todo el mundo sabe, es difícil cumplirlo a raja tabla
por muchas circunstancias del día a día. En cualquier caso, se intentará
cumplir lo máximo posible. Y la condición primordial, no agobiarse y disfrutar
sabiendo que en el proceso sufriremos pero las recompensas nos harán olvidar
estos momentos puntuales.
· Entrenoen hasiera
Urtarrilletik Aste Santuak
arte, pixkanaka pixkana, gorputza entrenamendu mota eta ordutegi hauetara
ohitzeko denbora behar izan zuen baina pixkanaka aurrera. Aste Santutan,
niretzako ezinbestekoa den lehen deskantsu aktiboa: Alikantera!!
Alikanten, bizikletarekin
egun bat eta hurrengoa hondartzan korrika txandakatuz, 9 bat irteera egin
nituen, zoragarria eta eskertzekoa. Belaunak golpe gutxi eta ongi sendotuta
nabaritzen nituen...behar bada, jan nituen paella eta txokolatezko krep
guztiengatik ere sendo (por no decir potolito, jajaja) sentitzen nintzen neu
ere. Ala, hemendik aurrera jatekoa zaintzen hasi beharko da eta kiloren batzuk
kendu zeren esfortzu frogan 75 Kg edukitzea komeni zitzaidala esan zidaten. Eta
momentu hontan, 3-4 kilo gehiago izango nituen gutxienez,ufff.
Buelta a los
entrenos....y a las salidas/patxangas nocturnas. Para ver si han surtido efecto
los entrenos, nos proponemos a correr mi primera media maratón de montaña.
· II. Arrasate Udalatx
mendi lasterketa (2016/04/10)
La primera media maratón
de monte que voy a correr, a perder la virginidad, jajaaj. Es cierto, que en
teoría no es mi tipo de carrera ya que son carreras rápidas y yo soy más diesel
que gasolina. Pero bueno, mi objetivo es mejorar en este aspecto por lo que me
vendrá de lujo. Para mi fortuna, tuve el lujo de que vino Ibon y en su compañía
realice un buen entreno. Aunque he de reconocer que los primeros kilómetros me
sacó el higadillo...luego, ni tan mal siguiendo su estela. El esfuerzo que no
bajo de las 160 pulsaciones por minuto duró 2h 25 min, muy duro pero
hipercontento por haber sido capaz de terminarlo a ese ritmo. MILLESKER IBON!!!
Más detalles: (http://blog.kalamuakorrikalariak.org/2016/04/2016ko-lehen-lasterketa-ofiziala.html).
Lasterketa honen emaitzak
ikusita, pixkat emozionatu eta hurrengo irteeratan distantzia luzatzen hasi
nintzen, irteerak maratoi bihurtu arte:
2016/04/25:Eibar-Urko-Zengotita-Longa-Arta-Iruzubieta-Itxurreta-Barinaga-Kalamu-tontortxoak-Eibar
(http://es.wikiloc.com/wikiloc/view.do?id=13081741).
2016/05/01:Eibar-HiruTontortxoak-Kalamu-Urko-Egoarbitza(urtegitik)-Galdaramino(cortafuegos)-Askonabitza-Topinburu-Eibar
(http://es.wikiloc.com/wikiloc/view.do?id=13146193)
Recorridos recomendables
para entrenar la distancia de maratón, no Iñaki? a que anduvimos de lujo por
las tierras de Bizkaia. Habrá que repetir el próximo año.
Gorputza gustora ari da
entrenoak egiten, sentsasio oso onak. Esto promete,jajajaj. Ahora, toca un
parón de una o dos semanas porque se acerca el acontecimiento más importante
del año que es el nacimiento de nuestra hija Laia. Esto sí que es un chute de
energía positiva y duradera que motiva mucho más para realizar la locura de la
UTMB 2016 para dedicárselo a la familia. Este año promete y mucho...que siga la
racha positiva!!
Este parón le viene bien
para las articulaciones pero la vuelta se nota muscularmente. Hasta el punto
que justo antes de la Zegama-Aizkorri tenía los cuádriceps bastante tocados. A
la desesperada, el viernes fui a donde la masajista (MILLESKER AROA eta ANE!!) y
esperar que durante el sábado, reposo total, los músculos se recuperaran para
una carrera que todo el mundo lo describe como única.
· Zegama Aizkorri
(22/05/2016)
Llegó el día, el
despertador sonó a las 6 a.m., antes de las 6:30 a.m. desayunado y con la
mochila lista. Para las 7 a.m. se acerco el Taxi y hasta Zegama atento y
tomando nota de los consejos de los expertos. Llegamos hacia las 8 a.m. y ya se
palpaba un ambiente especial entre la gente que se acerco a Zegama.
Tomar un cafecito,
aligerar peso, comprobar que tenemos todo el material necesario y poco a poco
nos acercamos a la zona de salida. Mama mía, cuánta gente...y de qué
nivel.....la primera vez que estoy en una carrera de maratón de montaña y con
la élite....uffff....con lo tranquilo que soy yo, reconozco que el estomago y
el cuerpo estaban un poco intranquilos...no sé si por el miedo o incertidumbre
de si las piernas me iban a dar guerra, o por la sensación de estar en una
carrera del cual tanto y tan positivo se habla pero que estando en ella es
incluso más...no sabría decir cuáles eran las razones pero el cosquilleo, el no
poder estar quieto, observando el material que llevaba la gente, analizando los
diferentes biotipos......la pregunta del millón, qué objetivo me propongo yo en
esta carrera, además de ser feliz y disfrutar la experiencia de correrla? La
estrategia será la de intentar seguir lo máximo a los dos pros que me han
traído en el Taxi.
Minutu gutxi falta dira
irteera emateko eta iada denok gaude pillatuta elkarren gainean...eguraldia
aparta teorian, behar bada hego haize puntua dago...buff...ea bero larregi ez
dugun pasatzen....baña badirudi Aizkorri inguruan hodeiak ikusten direla...ondorioz,
jendeak ez daki zira jarri edo ez jarri...... Urduritasuna eta jendearen oin
hotsak gero eta ozenago entzuten dira....megafoniatik atzera kontua hasten da,
helikopteroa gure gainean grabatzen, jende pilla bat animatzen....hau da hau
zalaparta eta anbientea....AURRERAAAAAAAA!!!!! Hasi da 2016ko Zegama-Aizkorri
maratoia, ziztu bizian irtetzen du jendeak, hau dek hau ritmue.... nire
pultsazioak topera....pultsometroa begiratu ere ez porsiaka.
Los primeros 7 Kilometros
hasta Otzaurte se me hicieron muy duros debido al alto ritmo, super bixi bixi,
que fuimos, gracias que tenía un par de culos hermosos a los que seguir delante
mío y esto me ayudo mucho. Por cierto, Oscar, no me tomes a mal pero Ibon tiene
unos culitos tonificados que me atrajeron más y me fijaba más en él que en
tí...ajajj aunque he de reconocer que a partir de la mitad del recorrido seguir
a tus glúteos me ayudo mucho.
Eskerrak Otzaurtera heldu
eta lehen aldapa hasi zen, nire gorputzak eta hankek asko eskertu zuten zeren
bastoning pixkat egiteko aukera zen. Ah!! nire kasuan behintzat, bastoiak
erutea ideia oso ona, bestela asko sufritzeko edota helmugara ez heltzeko
aukera guztiak.
Otzaurtetik Aratzera,
bastonin eta trostin erritmo polit batean hirurok batera joan giñen. Bide
hontan aurrera gindoazela garbi ikusten ziren Aizkorri inguruko hodei
beltzak...ai ai ai.....eta ikusteaz gain Aratzera heldu orduko euren ondorioak
bizi ere bai. Kaskabarra, haizea eta hotza momentu batetik bestera agertu
ziren. Orduan bai denok, ziztu bizian, zira eta motxilan genuen dena jantzi
genuela.
Aratz tontorretik Santi
Spiritura korrika bajatu giñen alai alai....edo hori uste nuen, baña, tamalez,
Ibonen tripak edota gorputzak ez zuen behar bezala erantzuten eta Santi
Spiritun utzi behar izan zuen. Joe, a ze pena eta amorrazioa....hirurok
elegante joan giñen punto hontararte eta zazt, hostia al canto. Ea ba hurrengo
edizio baten elkarrekin hasi eta bukatzerik dugun, espero baietz.
Houston we have a
problem!!! ahora qué? yo que iba todo contento siguiendo el ritmo de esos
gluteos tonificados....bufff...le hago un escaner a Oscar y bueno...no son de
mi estilo pero aceptables, jajajajj. Que miedo....estos gluteos están muy finos
y el ritmo que van a llevar da miedorrrr. Apretar dientes, agarrar bien
bastones, comer y beber y aleeeee...a la punta de Aizkorri a ritmo majoooo de
Oscar: constante y exigente (con el gancho, juxtu xamar).
La primera cuesta era un
barrizal y todavía, seguía lloviendo con ganas...vaya pereza...gracias a que,
como durante todo el recorrido, había mucha gente animando y dándote la
enhorabuena por seguir en la carrera. A los que realmente hay que felicitar es
a toda esa gente que con ese tiempo todavía seguía animando...ZORIONAK
GUZTIOI!!!
El cruzar este pasillo
humano de unos 50-100 metros, es un momento especial, esto sí que te da un
subidón....la lexeeeee...por mis huevos que le sigo el ritmo constante y
exigente a Oscar. Hay que reconocer que me costó lo mío pero objetivo cumplido,
cima alcanzada. Cuando alcanzamos cima, apenas había gente, la justa para
llevar el control. Normal, había niebla, frío, llovía y en algunos momentos
granizaba. En esta última subida, nos cruzamos con mucha gente bajando con
mantas térmicas.
Orain, lasterketako
atalik zailena edo teknikoena. Aizkorri tontorretik kresterioa eta Urbiako
artzaien txaboletara heltzeko bajaera. Harriak bustita, lokatza non nahi,
eskuak izoztuta (bizitzan lehenengoz izoztuko zitzaizkidan seguruenik) eta iñor
ez animatzeko, kresterioa gogorra egin zitzaigun. Erritmo lasai eta seguru
baten joan giñen aurrera beste taldetxo batekin. Atal hau zaila izan zen baina
ondoren zatorren bajaeraz alderatuz tonteria bat.
Antes de comenzar la
bajada, ya veíamos a la gente por los suelos, no pudiendo estar de pie, alguna
que otra piedra cayendo...bufff...objetivo, bajar sin darnos ningún golpe ni
lesionarnos. Hasta este punto llevábamos la ropa mojada pero impoluta. Durante
esta bajada pudimos disfrutar de un tratamiento de lodos no apetecible, algún
que otro golpe en cadera y codo y algún que otro susto debido amagos de tobillo
y rodilla. Pero, con paciencia y con paso firme y seguro, llegamos sin
lesionarnos, lo único, con un poco más de barro/peso encima, jajajaj.
Nik uste nuen, hemendik
aurrerako atal laua errax egitekoa zela baina kosta zitzaidan. Oskarren atzetik
joan nintzen, berari oso errax ikusten zitzaion, erritmo lasai eta polita zela
zirudien baina nire gorputzak ritmo hura jarraitzeko pultsazioak goraxeago igo
behar izan zituen....ea arin pasatzen den eta igoera bat agertzen den bastoning
pixkat egin eta berrezkuratzeko. Luze egin zen atal "errax" hau baina
Oskarren ipurmasailak ez nituen begi bistatik galdu igoerararte. Puntu hontan,
indarrak justu xamar zeudela nabaritu nituen. Oskar aldiz, nahiko ongi ikusten
nuen. Behetik gorantz tarte bat utzi nion arnas pixkat hartu eta nire erritmoan
igoteko, erabaki ona. Hasieran tarte bat zegoen bion artean baina tontorrean biok
batera. Hori horiiiii, hemendik metara dena beheraaaa....teorian erraxa
dirudi....MENTIRAAAAAAAAAAA.
Eso que dicen que a
partir de este punto, Andraitz, es todo bajada, que no se lo crea nadie. Para
el que va sobrado seguro, pero para gente como yo que en este punto notamos el
cansancio en las piernas no es todo bajar. Esta última parte fue la más dura
para mis piernas. Bajadas resbaladizas, mucho barro (hasta la rodilla en
algunos puntos), pequeñas cuestas que parecen kilómetros verticales,...pero aun
habiendo sufrido, es una "bajada" espectacular por el entorno y por
el "salda bero" que nos ofrecieron en el avituallamiento antes de
llegar a meta. Como siempre, mucho sufrimiento pero la recompensa que te da la
naturaleza es mucho mayor.
Pista utzi eta asfaltozko
bidera heldu giñen....LISTOOOOO.... Zegama begi bistan, musika eta jendearen
zaratak entzungai, EUTSIIIII BIZKAITXARRAAA!!!!!. Hankak apurtuta nituen,
asfalto gainean pausu bakoitzak min ematen zidan, baina helmugako altxorra ain
gertu egonik, azken indarrak atera eta Oscarren atzetik, lasterketan zehar
bezala, trotatzen jarraitzera.
Minutu gutxiren buruan
lehen etxearen paretik pasatzen gara eta segidan pilla bat jenderen artetik
pasatzen gara, hori da hori momentua, ollo narrua nabaritzen dut gorputz
guztian, ule guztiak tente, gorputza bera ere berpiztu,.. horrek bai gorputza
berrizten duela. Ez dago horrelako gel edo produkturik. Eta hori gainditu ezin
dela ematen duen arren, nire kasuan, momentu eta sentimendu hoiek ere gainditu
ziren nire familia han zegoela ikusirik....horrek bai bihotza ikutzen duela.
Eurengana gerturatu, denei eskertu, makillak Amaia eta Laiari utzi eta Eritz
bizkar gainean harturik herri barruko azken metroak egitera.
Hay vamos los dos
hombrecitos felices, trotando y saludando a toda la gente, vaya MOMENTAZO!!!...recuerdo
para toda la vida. Y como guinda, en meta están esperándonos Oscar y su hijo.
Foto finisher de los cuatro, TXAPELDUNAAAAAAAKKKK!!!
Vaya carrerón en todos
los sentidos. Es difícil de transmitir lo que se vive en esta aventura única que
nos ha llevado 6 horas y 5 minutos. Lo vivido aquí perdurará, en mi caso, para
siempre. Recomendable experimentar esta carrera para cualquier aficionado de
este mundillo ya que con palabras es muy difícil de transmitir todos los
detalles.
Lasterketa hontan, MILLA
ESKER IBON eta OSKARRERI eurekin batera joaten ustearren eta batez ere,
lasterketa guztian zehar emandako animo, aholku eta indarrengatik. Seguru nago,
nik bakarrik ez nuela ain ongi egingo ezta horrenbeste gozatuko. Ea beste
urteren baten berriz ere tokatzen zaigun eta denok batera amaitzeko aukera
dugun, seguru baietz!!
Después de la paliza y el
subidón, esta semana toca entreno pasivo: rodillo, core y estirar mucho. Que el
finde hay otra prueba, media maratón de Urretzu-Zumarraga.
· Urretxu-Zumarraga
(2016/05/28)
Lasterketa oso ariña,
aldapa gora oso gogorrak baina beheranzkoak niretzako are eta gogorragoak. 21,5
Km eta 1500 m+, 2h 37 minututan egin
nituen eta muskularmente apurtuta bukatu nuen.
Kalitatezko entrenoa, paraje
edarrak ezagutu eta goiz pasa edarra familian. Zer gehiago eskatu daiteke.
Bagoaz entrenoekin aurrera, Hurrengo erronkaren billa.
· Picón Castro (2016/06/04)
Hurrengo helburua, Picón
de Castro izango da, urteko lehen lasterketa luzea. Hankak oso kargatuta daude
aurreko bi astetako lasterketengaitik. Honenbestez, aste hau estirau,
deskantsau eta Debako hondartzan bañu hotz batzuk hartzeko erabiliko dugu.
Lasterketa hontara
taldean goaz, bueno, parka, denok batera irtetzen dugu baina gero, de mal
rollo, ajajaj, banatzen gara. Hurrengo helbideetan lasterketan hontan
gertatutakoa:
· Pesadilla (2016/06/10)
Toda la fortuna acumulada
hasta el momento se esfumó y esta fortuna se convierte en pesadilla (el SEÑOR
del MAZO no es nada en comparación a esto). Del 10 de Junio hasta el 27 de
Junio mi vida dio un vuelco que quedará marcado para toda mi existencia. Un ser
querido ha tenido que transcurrir todo este tiempo debatiéndose entre la vida y
la muerte. Esto sí que es un entreno psicológico y motivacional en condiciones
no recomendables. No se lo deseo ni al peor enemigo.
Baina bizitza hontan,
gauza guztiekin gertatzen den bezela, jasotako golpeei aurrez aurre begiratu, berriz
ere tente jarri eta aurrera begiratuz pausoa eman beharra dago, gañera, lehen
baino indar eta motibazio gehiagorekin. Duda asko izan nituen/genituen UTMBko
helburuarekin jarraitu edo ez jarraitzearekin...baina buruari hainbat buelta
emon ostean eta ikusirik pertsona honek zuen indarra, bizitzeko gogoa eta
irriak, denontzako helburu bezala jarri genuen erronkarekin jarraitzea.
La vuelta a la rutina de
los entrenos no fue nada fácil por el estado de tensión pero la decisión fue
unánime, el 26 de Agosto tenemos que estar en la salida de UTMB 2016 y cómo no,
llegar a meta para dedicárnoslo a nosotros mismos y a ese ser tan querido y
especial. Para ponernos a punto, la idea sería realizar 2-3 tiradas largas
separadas 2-3 semanas entre sí y durante la semana según sensaciones.
· Lehen irteera luzea
(2016/07/09)
El siguiente entreno/prueba
fuerte que pusimos en el planning fue el de acompañar unos cuantos kilómetros a
los KKTros en la Ehun Millak. Para preparar esto, había 2 semanas. Ponerse las
pilas y tratar de volver a la rutina de los entrenos en la medida que se podía.
Al final, viendo cómo
transcurría la carrera de la Ehun Millak para los KKTros, la idea era
acompañarle a Zuzen (Biotipo) desde Larraitz hasta meta. Fue un placer y honor
acompañarle a un experimentado como Zuzen en esta prueba. El becario tomo nota
de todo lo que pudo mientras intentaba amenizar y facilitar los últimos 70
kilómetros a meta. El resultado: disfrutar de la carrera siendo feliz y
compartiendo experiencia con un Crack que con 57 años terminó la Ehun Millak en
33h y 22 min. EHUN MILLA ZORION ZUZEN!!
Nire hitzekin adierazi
beharrean lasterketa hontan gertatutakoa, hobe blogera joan eta protagonistek
idatzitakoa irakurri eta ikustea:
· Bigarren irteera luzea
(2016/07/24)
Ibilbide ezberdin baina
ezagun bat egiteko asmoa nuen eta buelta batzuk eman ondoren hurrengo
ibilbideak irten zidan: Eibar-Urko-Kalamu-Karakate-Topinburu-Udalaitz-Orixol-Marin
75 Km 4100m+ (http://es.wikiloc.com/wikiloc/view.do?id=14115172)
Gora behera politak eta
bide oso ona duen entrenoa. Eguraldiak ere lagundu zidan eta egun pasa edarra
egin nuen. Sentsazioak berrezkuratzen eta gorputza eta hankak pixkanaka
erritmoa hartzen.
· Hirugarren irteera luzea
(2016/08/06)
Maiatzean KKT kideak 4
horroreak egitera joan ziren baina tamalez ezin izan nuen joan. Gogoekin geratu
nintzen ibilbide hori ezagutzeko. Hona hemen ibilbidearen xehetasunak: http://blog.kalamuakorrikalariak.org/2016/05/4-horrores.html
Eta ibilbidean zehar
bizitakoa iruditan: http://blog.kalamuakorrikalariak.org/2016/05/lau-horroreak.html
Aukera ona azken irteera
luzea egiteko. Ibilbidea ez nuen ezagutzen, gogorra zirudien eta bero (32
Celsius) esanda zegoen asteburu hontarako...billur apur bat hasera baten zeren
gainera bakarrik egin behar nuen. Ala ere, Bizkaitar hon bat bezala,
ibilbideari beste tontor bat gehiago ezartzeko asmoa nuen, OIZ. Honela, 4
Horroreak, 5 Horroreak bihurtuko ziren: Eibar, galdaramiño azptitik, Elgeta,
Kanpazar, Udalaitz, Besaide, Zabalaundi, Anboto, Pol-pol, Urkiolamendi,
Urkiola, Txakurzulo, Untzillaitz, Mañaria, Mugarra, Durango, Garai, Oiz,
Bolibar.
Eibartik Zabalaundira
Iñakik eta Guruk lagundu zidaten. Eskertzen da jendearekin joatea, MILLESKER
PAREJA!!. Hemendik aurrera, musika jarri eta aurrean nituen 4 tontorrei aurre
egiteko prest. Denetan gogorrena Mugarra egin zitzaidan egiten zuen beroagaitik
eta zatarrena Oizko igoera. Baina bueno, irteera honen xehetasun asko ez noa
ematera. Horrela, hurrengo urtean edo....... taldean egiteko aukera izatea
espero.
Orokorrean, entreno ona
gora behera politekin eta gorputza eguraldi beroetara egokitzeko. Bufff,,vaya
sudadaaaaaa.
Listoooooooo, entreno
luzeekin bukatuta. Hemendik aurrera laburrak eta rutina pixkat eginda nahiko.
· Zegama Aizkorri Coaching (2016/08/13)
Azken irteeratxo lasai
bat egin nuen Igor eta Gururekin Zegama-Aizkorriko lurretatik. http://blog.kalamuakorrikalariak.org/2016/09/cuando-entrenar-no-supone-ningun.html.
Erritmo lasai batean, eguraldia lagun genuela
goizean goiz ekin genion bideari kontu kontari amaierararte de buen rollo.
Urteko entreno guztien
laburpena bideo hontan ikusgai:
· Entrenoen bukaera
Abuztuaren 22rarte,
entreno lasaiagoak eta laburragoak, gorputzeko muskulatura eta artikulazioak
deskantsu pixkat hartu eta bere onera bueltatzeko.
Egin beharreko lanak
eginda daude. Orain, Chamonixerako bidaia da hurrengo pausoa. Turismo pixkat
egiteko aprobetxatuko dugu lasterketa irteerararte, Abuztuak 26, 18:00 p.m.
Chamonix.
· EIBARTIK CHAMONIXERAKO
BIDAIA
Astebeteko bidaia Abuztuak
22, 5:00 a.m. (horario entreno) hasten da. Bi kotxetan goaz denok Eibartik
Chamonixeruntz. Lehen geldiunea, 5 ordu kotxez ibili ostean, Carcasona da.
Ikustea merezi duen zonaldea.
2-3 bat ordu eman
genituen bertan bueltaka eta ordutxo bat hartu genuen goiz bazkaltzeko. Jan
ostean, umeak siesta botatzen zuten bitartean, 2 ordu kotxez Nimeserarte.
Después de visitar el
coliseo y la zona más turística cerca del hotel en 2-3 horas, cenar y prontito
a la cama que al día siguiente hay que madrugar.
Bigarren eguna Abuztuak
23, goizeko 6:00 a.m. (horario entreno) hasten da. 4 ordu ingururen ostean
Annecy-ra heltzen gara. Xarma askoko herria, iruditan ikus daitekeen bezala.
Bazkari-picnic edar bat
egin genuen lakuaren aurrean, arbola baten itzalean, como unos burgeses!!!
Indarrak berriztu eta azken txanpari ekiteko prest. Ordu bat pasatxoko bidea
geratzen zen hurrengo egunetan gure etxea izango zen tokirarte.
Toki aparta, 1025 metroko
alturan, bista edarrak, lasaitasuna, naturaren plazerrak ikusi, bizi, entzun, gozatzeko...aukera
aparta. Behin "gure etxetxoa" ezagutu eta gauza denak gertu utzita,
hurrengo egunak inguruan turismo pixkat egiteko erabili genituen. Aldi berean,
lasterketako anoa puntu ezberdinak non dauden eta zelakoak diren ikusteko balio
izan zigun.
Los días anteriores a la
carrera hubo unos días de adaptación conociendo tramos del recorrido de la
carrera, plan turistas:
· UTMB 2016 lasterketa (
2016/08/26, 18:00 p.m.)
· ESKERRAK
Bidaia luze hontan
hainbat kilometro pilatu ditudan mendi irteeretan: entreno eta lasterketak,
hainbat jende ezagutu eta lagun egiteko aukera eduki det. Denengandik jasotako
animo, bultzada, aholku, laguntza, elkarrekin bizitzako momentu gogor,
unkigarri, ahaztezina,...guzti hoiek niregan barneratu dira pixkanaka
pixkanaka. Guzti hoiei esker trail munduan gozatu dut, gozatzen dut eta saletasun
honekin gozatzen jarraitzea espero. ESKERRAK DEN DENORI!! eta bereziki KKTko
kideei (iraganekoak, oraingoak, etorkizunekoak, los de aquí, los de allí, más
alla, etc) azken urteotan esku zabalik hartzearren. EHUN MILLA ESKER!! Espero hemendik
aurrera datozen lasterketetan edo entrenoetan edo bazkari...leku ezberdinetan
elkartzea berriz eta disfrutatzen jarraitzea elkarrekin saletasun eta
adiskidetasunarekin.
Mikel Franco. Eskerrak
eman lasterketa danin zauezan anoetan egon eta binaban laguntza dana eta gehixa
eskeintzearren. Eta zelan ez, lagunik onena ixetearren naiz eta beti gerran eta
diskutitzen ibili,jajajaj. Hori bai, pendiente gatzen jaku Chamonixen parapente
eitxie eta niri Aiguille du Midi eta beste pare bat gauza ikustie,jajajaj. ESKERRIKASKO
LAGUN!!
Gurasuk. Bizitza guztin
dabiz laguntzen danin eurentzako denborie albo batera itxitxe. Espero bidai
hontan opor interesgarri eta ezberdin bat bizi ixen ixetie zeren eurei
dedikaute jun da. Lantzin behin holako biajiek eitxen jarraitxuko dogule ziur
euki zeren semie oso terkue eta kuriosue daukezue. ESKERRAK erakutsi eta emon
doztezuen, segitzen dozuen eta eingo dozuen danagaitxik!!
Amaia, Eritz eta Laia,
Eurei egon/existidu ahal diren esker danak emon eta finisherra ixetie eurei
eskeintzen dotzet , euren animo, laguntza, maitasun, berotasun, bultzada, ...danengaitxik
ez balitz ez neuke ez aukera ez indarrik izango holako gauzarik eitxeko. Laurok
batera edozein erronkari aurre eingo dotzegule ziur na!! BIHOTZ BIHOTZETIK
ESKERRAK!! Eta segi daigun bizimoduai joku eta zuku gehixen atetan holako pozik
eta aktibo bizitzeko!!
Orain dela urte batzuk
jarri nuen helburu lortutzat ematen dut baina prosezu hontan bizi eta
ikasitakorekin, ezin ukatu, oso zaila dela ez jarraitzea momentu on/kilometro/adiskide/
etab gehiago pillatzen ...segi dezagun disfrutatzen naturak ematen digun
aukerekin eta geure bizitza hontan geure burua aberasten jarraitu norebere eta
beste batzuen bizipenekin.
8 IRUZKIN · COMENTARIO:
Zorionak Iban!!! Txamonisera bidean egin eta lortu duzun guztiagatik!!! Gainditutako ostopo guztiengatik!! Jarraitu berdin edo gehiago disfrutatzen mendiak ematen digun plazerrengatik!! Benetan unkigarria izan da zure UTMB-rako bidaia!! Zorionak!!!
IÑAKI
Aupa Iban!! Zelako kronika!! Nire partetik eskertzia batera ein ditugun kilometroak, madrugoiak eta pikeak noski ;) ta espero dot asko gehiago eitzea! Askotan esan dizut baina meritu itzela dauka lortu dozuna lortzia! Asi que ZORIONAK motel!!
Kaixo, nire aldetik ohore eta plazer bata izanda zure ibilbide luze eta oparoan parte txiki bat izatea.
Eredu bikaina denontzak eta zihur ez dela izango bakarra talde honetakoa .
Zorionak eta jarraitu horrela .
Han Ie
Kaixo, nire aldetik ohore eta plazer bata izanda zure ibilbide luze eta oparoan parte txiki bat izatea.
Eredu bikaina denontzak eta zihur ez dela izango bakarra talde honetakoa .
Zorionak eta jarraitu horrela .
Han Ie
Zorionak zuri eta ekipo guztiari!! Azkenean helburua lortuta, nahiz eta helburua lortzeko danetik pasau behar izan dozun inoiz ez dozu amore emon eta merezitako saria jaso dozu. Ultrak eta bizitzak badeke antzekotasunik, momentu onak dauz, momentu txarrak, aldapa gorak, aldapa beherak... baina garrantzitsuena momentuan momentukoari egokitzea eta etapaz etapa joatea da, momentu txar baten ondoren momentu onak datozelako, eta aldapa gogor baten ondoren aldapa behera etortzen baita... eta ultretan bezala, bizitzan ere, gorputzak baino gehiago buruak agintzen dau... eta horretan guztian, nahiz eta "bekarioa" izan "MIXUA" zarela erakutsi dozkuzu. MILA ZORION ETA SEGI GOZATZEN!!
...eta kronika ZORAGARRIA!! Igual entrenetan baino denbora gehixau behar izan dozu... oso gustora irakurri eta ikusi dot... ZORIONAK!!!
Mila esker egindako kronikagatik, landua, ederra, hunkigarria..... Gozamena irakurtzea!!!
Zorionak izan duzun urteagatik, lortu dituzun emaitzengatik, baino batez ere erakutsi diguzun izateko eragatik, bai irteeretan bai bizitzak jarri zaituen trantzeetan. Maixu zarela eta ez bekario erakutsi diguzu.
Plazerra hainbat une zurekin konpartitzea.
Amen iban!! Como ya te dije al terminar para mi ya eres una leyenda de este deporte. Pocos pueden hacer esto, y menos en el tiempo y en las condiciones que tu lo has hecho. Me rindo a tus pies!! Lujazo poder compartir horas de entreno y experiencias con un tio como tu. Zuk bai kronikatzile bikaina! Todo el ke sepa un poco de esto se habra emocionado como yo leyendo la cronica. Grande iban!!!
Publicar un comentario